Αλληλεγγύη στους εργαζομένους του εργοστασίου ΒΙΚΗ

Για τα αφεντικά είναι νόμος της φύσης, πρώτα το ξεζούμισμα μετά οι απολύσεις.

Οι εργάτες της ΒΙΚΗ αφού προχωρήσανε σε ασφαλιστκά μέτρα απέναντι στην εργοδοσία, διεκδικώντας τα δεδουλευμένα τους, σήμερα Πέμπτη 1 Φεβρουαρίου ξεκίνησαν απεργία.

Σύσσωμοι οι εργαζόμενοι του εργοστασίου (περίπου 200 άτομα), από τους οποίους κάποιοι είναι απλήρωτοι από 3 εώς και 12 μήνες, αποφάσισαν να κινητοποιηθούν. Εκτός από τη νομική οδό, αποφάσισαν να προχωρήσουν επιπλέον σε αγωνιστικές κινήσεις, περιφρουρώντας με βάρδιες την απεργία τους στο χώρο του εργοστασίου. Ως πρώτη κινητοποίηση για την ανάδειξη του αγώνα τους και την απεύθυνσή τους προς την κοινωνία, καλούν σε πορεία, αύριο Παρασκευή 2 Φεβρουαρίου στις 17:30 στην πλατεία Κιλκίς.

Η κατάσταση ομηρίας όλα αυτά τα χρόνια που επικρατούσε στο εργοστάσιο από την πλευρά της εργοδοσίας, είχε σαν αποτέλεσμα απολύσεις δεκάδων εργαζομένων, μειώσεις μισθών και εκτεταμένες καθυστερήσεις πληρωμών. Παρά τις χρόνιες διαβεβαιώσεις για εξόφληση αλλά και την επίκληση στην υπομονή των εργαζομένων η κατάσταση έφτασε στο απροχώρητο. Το αφεντικό αφού δε μπόρεσε να πουλήσει το εργοστάσιο πίσω από τις πλάτες των εργατών, προσπάθησε το τελευταίο διάστημα να τους βγάλει όλους σε υποχρεωτική άδεια. Η απεργία των εργαζομένων όμως, έβαλε φραγμό στα σχέδια της εργοδοσίας της οποίας πλέον η στάση είναι ξεκάθαρη.

Δε νοιάζεται για τη σωτηρία του εργοστασίου…

Δε νοιάζεται για τη αποπληρωμή των δεδουλευμένων…

Στεκόμαστε αλληλέγγυοι στον αγώνα των εργαζομένων της ΒΙΚΗ, αλλά και όπου οι εργάτες ορθώνουν το ανάστημά τους, απέναντι σε κάθε εργοδοτική ασυδοσία, καταλήστευση της ανθρώπινης εργασίας, την υποτίμηση της αξιοπρέπειας και της νοημοσύνης τους.

Α.Σ. ΚΙΑΤΡΑ

Αφίσα για 6 Δεκέμβρη.

6 Δεκέμβρη 2008

Η εν ψυχρώ εκτέλεση του Αλέξη Γρηγορόπουλου από ένστολους φρουρούς του κράτους ενεργοποίησε κάτι που ίσως κανείς δεν περίμενε.

Η θλίψη μετατρέπεται σε οργή και επίθεση σε θεσμικούς, κρατικούς και καπιταλιστικούς στόχους.

Ένα ηχηρό κάλεσμα για αντίσταση και κοινωνική αφύπνιση. Μαθητές, φοιτητές, άνεργοι, συνταξιούχοι, εργάτες και μετανάστες, οργισμένοι βγαίνουν στους δρόμους και συγκρούονται με όλα αυτά που, τόσα χρόνια, τους καταπιέζουν και τους συνθλίβουν την αξιοπρέπεια. Η ένταση, η διάρκεια και τα χαρακτηριστικά του ξεσηκωμού και της κοινωνικής αντιβίας ήταν ξεκάθαρα.

Εξέγερση!

Απέναντι στη δυστοπία που επιφυλάσσει η κρατική και καπιταλιστική βαρβαρότητα…

αγώνας για ζωή και αξιοπρέπεια.

Ενάντια στον εφησυχασμό και την παραίτηση…

συνείδηση, οργάνωση και δράση.

Να προτάξουμετους αδιαμεσολάβητους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες για την αποτελεσματικότητα των εξεγέρσεων του μέλλοντοςπου θα οδηγήσουν στην κοινωνική επανάσταση.     Ⓐ

Πορεία για το πολυτεχνείο.

                                   

Οργάνωση και αγώνας ….
για τις εξεγέρσεις του αύριο…
…για την κοινωνική επανάσταση.

Μετά την γερμανική κατοχή και την αντίσταση, η Ελλάδα γνώρισε τον Εμφύλιο του 1946 – 1949 .Ο Βασιλιάς Γεώργιος ο β΄ επέστρεψε και ο στρατός μετατράπηκε σε όργανο καταστολής. Το 1963 έρχεται στην εξουσία ο Γεώργιος Παπανδρέου, αλλά δυο χρόνια μετά η προσπάθεια του να ελέγξει τον στρατό προκαλεί την αντίδραση των Αμερικανών, του βασιλιά και των μυστικών υπηρεσιών και οδηγεί στην ανατροπή του. Οι μαζικές κινητοποιήσεις του λαού έχουν σαν αποτέλεσμα την διαδοχική πτώση τριών πρωθυπουργών διορισμένων από το παλάτι, ως τη στιγμή που μια προσωρινή δεξιά κυβέρνηση αναλαμβάνει να οδηγήσει την χώρα σε εκλογές.

Την 21η Απριλίου του 1967, και ενώ τα κόμματα κινητοποιούνται για την τελική φάση των εκλογών, ο στρατός επεμβαίνει με πραξικόπημα.  Καταλαμβάνει την εξουσία με τις ευλογίες της εκκλησίας, την στήριξη του κεφαλαίου, την αναγνώριση από το βασιλιά και με κύριο σύμμαχο τις Η.Π.Α, με τις οποίες έχει διαμορφώσει δεσμούς κοινών συμφερόντων . Για επτά χρόνια η κοινωνία βρίσκεται σε πλήρη ανελευθερία. Φίμωση του Τύπου, λογοκρισία,  πολιτικές  διώξεις ,συλλήψεις ,βασανισμοί, εξορίες, δολοφονίες και μια πλήρη συντηρητικοποίηση, εκτός από τα συμφέροντα και τα κέρδη του κεφαλαίου που αυτά βρίσκονται σε αύξηση.

Βέβαια από τις πρώτες μέρες της επιβολής της χούντας, τόσο η οργανωμένη αντίσταση όσο και  μεμονωμένες πολύμορφες δράσεις και κινήσεις , ειρηνικές  και μη, κατάφεραν  να αντισταθούν και να σαμποτάρουν το καθεστώς αλλά και να σπάσουν  τον γενικευμένο φόβο, την αδράνεια και την ηττοπάθεια που επέβαλε η προπαγάνδα της. Ο καταιγισμός νόμων και διαταγμάτων σε όλα τα κοινωνικά επίπεδα το μόνο που καταφέρνει  είναι ο μεγάλος αναβρασμός και στο φοιτητικό κίνημα. Η σπίθα μπαίνει με την κατάληψη της Νομικής στις 21  Φεβρουαρίου 1973 από τους φοιτητές, όπου και λειτούργησε  ως  προπομπός  για  την  κορύφωση της αντίστασης και  την εξέγερση του Πολυτεχνείου στις 17 Νοέμβρη 1973. Μια εξέγερση όπου το μαθητικό φοιτητικό εργατικό κίνημα ακηδεμόνευτα από την πρώτη στιγμή δημιουργεί δομές αντιπληροφόρησης και αγώνα, τυπογραφεία, ιατρείο , μαγειρεία και ραδιοφωνικό σταθμό καλώντας την κοινωνία  να στηρίξει τον αγώνα τους (όπως και έγινε)    αλλά και να παλέψουν για ένα καλύτερο κόσμο ο καθένας με τα προτάγματα του …….. προσπαθώντας να πετύχουν, το για πολλούς  ακατόρθωτο, παρά την όλη συκοφάντηση που δέχονται τόσο από το καθεστώς όσο και από τις αυτοαποκαλούμενες  πρωτοπορίες (πανσπουδαστική φύλλο 8 ), τελικά καταφέρνουν να σπάσουν το φόβο ακόμη και την ώρα που ελεύθεροι σκοπευτές πυροβολούσαν στο ψαχνό,  ακόμα και όταν τα τανκς δεν διστάζουν να περάσουν  πάνω από τη πύλη και τα κορμιά των καταληψιών.

Οι νεκροί της εξέγερσης και τα γεγονότα στην Κύπρο αναγκάζουν τους χουντικούς ,υπό τον φόβο μιας άλλης γενικευμένης εξέγερσης, να παραδώσουν την εξουσία στο παλιό κομματικό κράτος. Το αστικό αυτό κράτος έσπευσε με κάθε τρόπο να βάλει στη λήθη την εξέγερση . Οι  πρώτες μεταπολιτευτικές εκλογές στις 17 Νοέμβρη 1974 ορίστηκαν να γίνουν επί τούτου ανήμερα της πρώτης επετείου της εξέγερσης,  αγνοώντας την προκλητικά. Το 1975 καθιερώνεται, από τη μεταπολιτευτική δημοκρατία, η επέτειος του Πολυτεχνείου ως εθνική γιορτή, προσπαθώντας να απόνοηματοδοτήσουν και να το καπηλευτούν, σκεπάζοντας το μεθοδικά κάτω από πομπώδεις ηρωικές δοξολογίες και με επικήδεια στεφάνια. Όμως εδώ και 44 χρόνια απέναντι στις κρατικές και κομματικές αφηγήσεις, η εξέγερση του Πολυτεχνείου δεν έπαψε ποτέ να αποτελεί παρακαταθήκη, σημείο αναφοράς και έμπνευσης για τους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες έως και σήμερα.

Ερχόμενοι στο σήμερα και παρατηρώντας  τα γεγονότα, αντιλαμβάνεται κανείς πως  οι όροι εκμετάλλευσης  και καταπίεσης παραμένουν ίδιοι. Απλά οι μέθοδοι και οι τρόποι επιβολής της κυριαρχίας του καπιταλιστικού συστήματος είναι πιο «εξευγενισμένοι και εξελιγμένοι». Την θέση του χωροφύλακα την έχει πάρει η κάμερα, την θέση της επιβολής του φόβου δια μέσω του στρατού την έχουν πάρει τα αστικά και κομματικά μέσα μαζικής προπαγάνδισης, τα στρατοδικεία και οι εξορίες έχουν αντικατασταθεί από τη «δημοκρατική» αστική δικαιοσύνη  και τις φυλακές υψίστης ασφαλείας, οι πράκτορες της CIA έχουν αντικατασταθεί από χαμογελαστούς οικονομολόγους.

Οι συνθήκες εκμετάλλευσης και ελέγχου της κοινωνίας, η επιβολή της αλλοτρίωσης και η λεηλασία του φυσικού κόσμου κάνουν ξεκάθαρο ότι μέσα σε αυτό το πολιτικοοικονομικό σύστημα, όσο κι αν οι υμνητές του βαυκαλίζονται ότι «στην δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα», είναι σίγουρο ότι όχι μόνο γεννά συνεχώς αδιέξοδα αλλά και φαύλους κύκλους που πρέπει να σπάσουν. Σε ένα σύστημα ανισότητας, ανάθεσης και εξουσιών, καθήκον των από τα κάτω είναι με την καλλιέργεια της συνείδησης, την κοινωνική-ταξική αλληλεγγύη και τον διαρκή αγώνα να ορθώσουν αναχώματα για την κοινωνική αυτοάμυνα και  την οργάνωση  των αντιστάσεων που θα οδηγήσουν  στις εξεγέρσεις του μέλλοντος για την κοινωνική επανάσταση.

Μια επανάσταση με σκοπό το χτίσιμο ενός κόσμου όπου το άτομο και κατ’ επέκταση οι κοινωνίες θα ορίζουν τις ζωές τους , το περιβάλλον, τα αγαθά και τον χρόνο τους, σύμφωνα με τις ανάγκες και τις δυνατότητες τους  χωρίς  αφεντάδες.

Αναρχική Συλλογικότητα Κιάτρα     

 

                                        

Αφίσα για πολυτεχνείο.

Εδώ και 44 χρόνια παρά τις κρατικές και κομματικές αφηγήσεις, η εξέγερση του Πολυτεχνείου δεν έπαψε ποτέ να αποτελεί παρακαταθήκη, σημείο αναφοράς και έμπνευσης για τους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες.

Καθήκον των από τα κάτω η καλλιέργεια της συνείδησης, η κοινωνική και ταξική αλληλεγγύη, ο διαρκής αγώνας για τις κοινωνικές αυτοάμυνες και την οργάνωση των αντιστάσεων, που θα οδηγήσουν στις εξεγέρσεις του μέλλοντος για την κοινωνική επανάσταση.

Ενάντια σε κράτος και κεφάλαιο.

Για το χτίσιμο ενός κόσμου ισότητας δικαιοσύνης και ελευθερίας.Για την κοινωνική απελευθέρωση, τον ελευθεριακό κομμουνισμό,την αναρχία.

Παρασκευή 17 Νοέμβρη συγκέντρωση πλατεία Κιλκίς 7:00 μ.μ

Αφίσα που κολλήθηκε ενόψη της παρέλασης 28ης Οκτωβρίου.

«Το πολυτιμότερο αγαθό είναι η ελευθερία και πρέπει να την υπερασπιστούμε με θάρρος και πίστη. Σηκώνοντας την σημαία της επανάστασης που οδηγεί τον λαό στην χειραφέτηση»
A las barricadas

Ούτε εθνικός ούτε θρησκευτικός
ο δικός μας πόλεμος είναι ταξικός.

Καμιά πατρίδα, καμία θρησκεία δεν μας ενώνει με τους καταπιεστές και εξουσιαστές αυτής της γης.

Ενάντια στις παρελάσεις, το μιλιταρισμό και τα ιμπεριαλιστικά παιχνίδια των κρατών και των καπιταλιστών, που σκοπό έχουν την εκμετάλλευση, την εκπαίδευση στην υποταγή σε όλο το φάσμα των κοινωνικών πεδίων, τον εκφοβισμό και την επίδειξη δύναμης εντός και εκτός συνόρων, τη συντήρηση της μισαλλοδοξίας, τη νομιμοποιηση της υποδούλωσης και την αλληλοεξόντωση των λαών.

Στο μόνο πόλεμο που θα μετέχουμε είναι η κοινωνική και ταξική εξέγερση για την επανάσταση, τον ελευθεριακό κομμουνισμό ,την αναρχία.

Αναρχική Συλλογικότητα Κιάτρα

2η Αφίσα 20/10/2017

Αφίσα που κολλήθηκε, ενόψει της επίσκεψης εκπροσώπων της νεοφιλελεύθερης κυβέρνησης  ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ στην πόλη της Άρτας, στα πλαίσια  του Περιφερειακού Αναπτυξιακού  Συνεδρίου Ηπείρου που θα διεξαχθεί στις 23 και 24 Οκτωβρίου στα Γιάννενα.

Η ”ανάπτυξη” έρχεται…

(μέσα από το Περιφερειακό Αναπτυξιακό Συνέδριο Ηπείρου)

Το κράτος και το κεφάλαιο για ακόμη μια φορά έρχονται να μιλήσουν για ανάπτυξη, ευημερία και καλύτερες μέρες για την κοινωνία…

Είναι όμως γνωστό πως όταν το κράτος μιλάει για ”ανάπτυξη” εννοεί…

την σταδιακή κατάργηση εργασιακών και κοινωνικών δικαιωμάτων, το ξεπούλημα των δημόσιων αγαθών, την λεηλασία της φύσης,την εξαθλίωση μεγαλύτερου κομματιού της κοινωνίας, τον ολοκληρωτικό έλεγχο της καθημερινότητας, την καταστολή και την τρομοκρατία σε όσους αντιστέκονται.

Όταν τα αφεντικά μιλάνε για ”ανάπτυξη” εννοούν…

υπερκέρδη στις τσέπες τους και εντατικοποίηση των συνθηκών εκμετάλλευσης μέσα από τον εκβιασμό της ανεργίας, τον φόβο, την εξαθλίωση και τον κοινωνικό κανιβαλισμό…

Όταν οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, οι φτωχοί, οι καταπιεσμένοι ακούνε για ”ανάπτυξη”…

Ίσως δεν ξέρουν τι ακριβώς, αυτό θα φέρει…ξέρουν όμως ότι και άλλες φορές ακούσανε όμορφα λόγια και κούφιες υποσχέσεις, εναποθέτοντας ελπίδες και όνειρα σε επίδοξους διαχειριστές της εξουσίας.

Όσοι όμως οραματίζονται έναν κόσμο πραγματικής ευημερίας, δικαιοσύνης και ελευθερίας ξέρουμε πως ο μόνος τρόπος είναι να οργανώσουμε την δική μας ανάπτυξη.

Την ανάπτυξη της αντίστασης και της αντεπίθεσης. Την όξυνση των ριζοσπαστικών αγώνων που θα στήσουν αναχώματα κοινωνικής αυτοάμυνας, ενάντια στην κυριαρχία και την βαρβαρότητα κράτους και κεφαλαίου. Την ανάπτυξη των ακηδεμόνευτων κοινωνικών και ταξικών δυνάμεων που θα χτίσουν έναν κόσμο χωρίς εξουσία και εκμετάλλευση.

Για την κοινωνική επανάσταση, τον ελευθεριακό κομμουνισμό, την αναρχία.

Αναρχική Συλλογικότητα Κιάτρα

 

κείμενο αυτοπαρουσίασης

Είμαστε μια ομάδα ανθρώπων που έχουμε βρεθεί στο παρελθόν σε κοινούς αγώνες και δράσεις  σε  τοπικό και όχι μόνο επίπεδο.  Η κοινή αντίληψη που έχουμε για τον αγώνα και την κατάσταση που επικρατεί στην σημερινή κοινωνία, μας ώθησε  να βρεθούμε και μέσα από συζητήσεις, προέκυψε η αναγκαιότητα να δημιουργηθεί  μια πολιτική συλλογικότητα που θα λειτουργεί  με βάση τις  ιδέες του αναρχικού/αντιεξουσιαστικού/ ελευθεριακού κινήματος  καθώς και  του τρόπου οργάνωσης αυτού . Η οργάνωση και η δομή  αυτής της συλλογικότητας δε μπορεί να είναι άλλη από την ισότιμη και οριζόντια συμμετοχή  που θα δρομολογεί  τις θέσεις και τις δράσεις  πάντα μέσα από την  διαδικασία  της  συνέλευσης .

Θεωρούμε  τους αδιαμεσολάβητους και  από τα κάτω  αγώνες,  το μόνο δρόμο  για την εναντίωση στη κυριαρχία κράτους-κεφαλαίου και των υποπροϊόντων  του.

Εναντιωνόμαστε και επιθυμούμε την ολική καταστροφή του απάνθρωπου και βίαιου  καπιταλιστικού συστήματος που με  την εκμετάλλευση της εργατικής τάξης, την επιβολή και τον έλεγχο, πάνω στις κοινωνίες , ισοπεδώνει την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, ληστεύει  τον ανθρώπινο μόχθο, καταστρέφει και  λεηλατεί  τον φυσικό κόσμο, επενδύει  στον φόβο ,καταστέλλει και τρομοκρατεί  όσους  διεκδικούν και αγωνίζονται.

Ως συλλογικότητα Κιάτρα είμαστε διατεθειμένοι να αποτελέσουμε ένα κομμάτι του κινήματος  που αντιστέκεται, και στοχεύουμε  ,  στον εμπλουτισμό, την όξυνση και την συνέχιση των κοινωνικών και ταξικών αγώνων. Όσον αφορά τις δυνατότητες και τις στοχεύσεις μας σε τοπικό επίπεδο, πάντα  μέσα από το πρίσμα των αυτοοργανωμένων και αδιαμεσολάβητων δομών, τόσο σε επίπεδο δράσεων όσο και σε επίπεδο αντιπληροφόρησης, προχωράμε μπροστά με κινητήρια δύναμη και όπλα μας την αλληλεγγύη, την αξιοπρέπεια  και την πίστη στους καρπούς που γεννούν οι ειλικρινείς και υπεύθυνοι αγώνες. Δεν  θεωρούμε τους εαυτούς  μας ούτε «αυθεντίες», ούτε «ειδικούς»  του αγώνα και για αυτό δεν θέλουμε να δρούμε ξέχωρα από την κοινωνία αλλά σαν κομμάτι αυτής.

Για εμάς η πολιτική σκέψη και ο αγώνας  δεν είναι lifestyle ή ένας ανέξοδος προσωπικός αυτοπροσδιορισμός που μας επιτρέπει απλά να έχουμε μια διαφορετική άποψη μέσα στις διαπροσωπικές κοινωνικές μας σχέσεις. Είναι το κάλεσμα της μνήμης των αγώνων των καταπιεσμένων μέσα  στην ιστορία και η βαρύτητα  της ευθύνης για την συνέχιση αυτών,   με μοναδικό σκοπό  την ατομική- κοινωνική χειραφέτηση και  την οργάνωση της τάξης μας  η οποία θα οδηγήσει στην κοινωνική επανάσταση.

Μια επανάσταση με σκοπό το χτίσιμο ενός κόσμου όπου το άτομο και κατ’ επέκταση οι κοινωνίες θα ορίζουν τις ζωές τους , το περιβάλλον, τα αγαθά και τον χρόνο τους, σύμφωνα με τις ανάγκες και τις δυνατότητες τους  χωρίς αφεντάδες.

Συλλογικότητα Κιάτρα         τέλη Ιούλη 2017 Άρτα

Αναρχική Συλλογικότητα