Τίποτα δε χαρίζεται… όλα κατακτιόνται
«Μισώ και πολεμάω όχι τον καπιταλιστή σαν άτομο, αλλά το σύστημα που του δίνει τα προνόμιά του. Η μεγαλύτερή μου επιθυμία θα ήταν να μπορέσουν να αναγνωρίσουν οι εργάτες ποιοι είναι οι φίλοι τους και ποιοι οι εχθροί τους» Τζωρτζ Ένγκελ (Σικάγο 1886)
Σικάγο 1886 οι εργάτες κατεβαίνουν μαζικά σε απεργία διεκδικώντας 8 ώρες δουλειάς, 8 ώρες ψυχαγωγία, 8 ώρες ξεκούραση… και ανθρώπινες συνθήκες εργασίας. Κατά την διάρκεια των πολυήμερων οργανωμένων ριζοσπαστικών κινητοποιήσεων και διαδηλώσεων , οι απεργοσπαστικοί και κατασταλτικοί μηχανισμοί του κράτους και των αφεντικών επιτίθονταν, σε πολλές περιπτώσεις, με βιαιότητα στους απεργούς εργάτες, με αποτέλεσμα δεκάδες νεκρούς και τραυματίες. Το αμερικανικό κράτος συλλαμβάνει 8 αναρχικούς για την επίθεση με βόμβα στις αστυνομικές δυνάμεις στην πλατεία Haymarket και με ψευδείς κατηγορίες οδηγεί 4 από αυτούς στο ικρίωμα. Από τότε η πρώτη του Μάη, μπολιάζεται στις συνειδήσεις και σταδιακά κατακτιέται και καθιερώνεται από τα εργατικά και επαναστατικά κινήματα παγκοσμίως, ως Εργατική Πρωτομαγιά… Μέρα αγώνα και απεργίας. Το Μάη του 1936 στη Θεσσαλονίκη, καπνεργάτες και τσαγκάρηδες , επί τω πλείστον, αλλά και εργάτες από άλλους κλάδους, κατεβαίνουν σε απεργία με βασικό τους αίτημα την αύξηση των ημερομισθίων. Το κράτος απαντά με άγρια καταστολή πυροβολώντας αδιακρίτως προς τους απεργούς με αποτέλεσμα αρκετούς νεκρούς και τραυματίες.
Μετά από 132 χρόνια στο παγκοσμιοποιημένο πλέον καπιταλιστικό σύστημα η επίθεση που δέχονται οι κοινωνίες σε όλο το φάσμα της καθημερινότητας ,θέτει την εργατική τάξη σε θέση άμυνας.
Ζούμε την εποχή των τεράτων. Με μια δήθεν ριζοσπαστική-αριστερή κυβέρνηση, όπου ήρθε να συνεχίζει το έργο των προηγούμενων νεοφιλελεύθερων πολιτικών προς όφελος των λίγων. Την εντατικοποίηση της εκμετάλλευσης , την συνεχόμενη φτωχοποίηση μεγαλύτερου κομματιού της κοινωνίας, τον κοινωνικό έλεγχο στην καθημερινότητα, την απειλή της ανεργίας, την καταστολή, την αξιοποίηση της εθνικιστικής ρητορικής, το φόβο του πόλεμου, την προώθηση της ιδιώτευσης και του κοινωνικού κανιβαλισμού.
Παρόλα αυτά και κάτω από αυτές τις συνθήκες, ο κόσμος του αγώνα δεν έχει σταματήσει να δημιουργεί εστίες αντίστασης , να προασπίζεται τα κεκτημένα, να αμφισβητεί την κυριαρχία και να προσπαθεί να ανατρέψει το βάρβαρο καπιταλιστικό σύστημα. Μέσα από μικρές ή μεγάλες διεκδικήσεις , μέσα από τοπικούς ή και διευρυμένους αγώνες. Όλα αυτά πραγματώνονται και υπάρχουν πάνω στη βάση της κοινής αντίληψης της ταξικής θέσης και των συμφερόντων των υποκειμένων, που καλλιεργώντας την συλλογική συνείδηση, οργανώνονται και οργανώνουν τις αντιστάσεις, τους σχεδιασμούς και τις στοχεύσεις για τους αγώνες ενάντια στην εκμετάλλευση και την καταπίεση τους .
Κράτος και κεφάλαιο προσπαθούν να αποδομήσουν στη συνείδηση της κοινωνίας την έννοια, την ιστορικότητα αλλά και τον συμβολισμό της Εργατικής Πρωτομαγιάς ονομάζοντάς την άλλοτε ως αργία και άλλοτε ως γιορτή της άνοιξης. Η Πρωτομαγιά για όσους εντάσσουν τους εαυτούς τους στη πλευρά των εκμεταλλευόμενων και των καταπιεσμένων, που τιμούν αλλά και προσδοκούν τις νικηφόρες μάχες και κατακτήσεις της εργατικής τάξης και των κοινωνικών κινημάτων θα παραμένει μια ημέρα σύμβολο αλλά και εφαλτήριο για τους αγώνες του αύριο. Όσοι και όσες αναγνωρίζουν το βάρος της ευθύνης των αγώνων και την συνέχιση αυτών… δεν επιτρέπουν στον εαυτό τους να εφησυχάζουν μπροστά στη βαρβαρότητα και την αλλοτρίωση που το καπιταλιστικό σύστημα μοιράζει απλόχερα. Για αυτό και αναζητούν, στηρίζουν και οργανώνονται στους αγώνες και τις μάχες που δίνονται καθημερινά, χωρίς να απελπίζονται να μεμψιμοιρούν ή να αναθέτουν το μέλλον τους σε σωτήρες και τυχάρπαστους διαχειριστές.
Αναρχική Συλλογικότητα Κιάτρα.
