Οργάνωση και αγώνας ….
για τις εξεγέρσεις του αύριο…
…για την κοινωνική επανάσταση.
Μετά την γερμανική κατοχή και την αντίσταση, η Ελλάδα γνώρισε τον Εμφύλιο του 1946 – 1949 .Ο Βασιλιάς Γεώργιος ο β΄ επέστρεψε και ο στρατός μετατράπηκε σε όργανο καταστολής. Το 1963 έρχεται στην εξουσία ο Γεώργιος Παπανδρέου, αλλά δυο χρόνια μετά η προσπάθεια του να ελέγξει τον στρατό προκαλεί την αντίδραση των Αμερικανών, του βασιλιά και των μυστικών υπηρεσιών και οδηγεί στην ανατροπή του. Οι μαζικές κινητοποιήσεις του λαού έχουν σαν αποτέλεσμα την διαδοχική πτώση τριών πρωθυπουργών διορισμένων από το παλάτι, ως τη στιγμή που μια προσωρινή δεξιά κυβέρνηση αναλαμβάνει να οδηγήσει την χώρα σε εκλογές.
Την 21η Απριλίου του 1967, και ενώ τα κόμματα κινητοποιούνται για την τελική φάση των εκλογών, ο στρατός επεμβαίνει με πραξικόπημα. Καταλαμβάνει την εξουσία με τις ευλογίες της εκκλησίας, την στήριξη του κεφαλαίου, την αναγνώριση από το βασιλιά και με κύριο σύμμαχο τις Η.Π.Α, με τις οποίες έχει διαμορφώσει δεσμούς κοινών συμφερόντων . Για επτά χρόνια η κοινωνία βρίσκεται σε πλήρη ανελευθερία. Φίμωση του Τύπου, λογοκρισία, πολιτικές διώξεις ,συλλήψεις ,βασανισμοί, εξορίες, δολοφονίες και μια πλήρη συντηρητικοποίηση, εκτός από τα συμφέροντα και τα κέρδη του κεφαλαίου που αυτά βρίσκονται σε αύξηση.
Βέβαια από τις πρώτες μέρες της επιβολής της χούντας, τόσο η οργανωμένη αντίσταση όσο και μεμονωμένες πολύμορφες δράσεις και κινήσεις , ειρηνικές και μη, κατάφεραν να αντισταθούν και να σαμποτάρουν το καθεστώς αλλά και να σπάσουν τον γενικευμένο φόβο, την αδράνεια και την ηττοπάθεια που επέβαλε η προπαγάνδα της. Ο καταιγισμός νόμων και διαταγμάτων σε όλα τα κοινωνικά επίπεδα το μόνο που καταφέρνει είναι ο μεγάλος αναβρασμός και στο φοιτητικό κίνημα. Η σπίθα μπαίνει με την κατάληψη της Νομικής στις 21 Φεβρουαρίου 1973 από τους φοιτητές, όπου και λειτούργησε ως προπομπός για την κορύφωση της αντίστασης και την εξέγερση του Πολυτεχνείου στις 17 Νοέμβρη 1973. Μια εξέγερση όπου το μαθητικό φοιτητικό εργατικό κίνημα ακηδεμόνευτα από την πρώτη στιγμή δημιουργεί δομές αντιπληροφόρησης και αγώνα, τυπογραφεία, ιατρείο , μαγειρεία και ραδιοφωνικό σταθμό καλώντας την κοινωνία να στηρίξει τον αγώνα τους (όπως και έγινε) αλλά και να παλέψουν για ένα καλύτερο κόσμο ο καθένας με τα προτάγματα του …….. προσπαθώντας να πετύχουν, το για πολλούς ακατόρθωτο, παρά την όλη συκοφάντηση που δέχονται τόσο από το καθεστώς όσο και από τις αυτοαποκαλούμενες πρωτοπορίες (πανσπουδαστική φύλλο 8 ), τελικά καταφέρνουν να σπάσουν το φόβο ακόμη και την ώρα που ελεύθεροι σκοπευτές πυροβολούσαν στο ψαχνό, ακόμα και όταν τα τανκς δεν διστάζουν να περάσουν πάνω από τη πύλη και τα κορμιά των καταληψιών.
Οι νεκροί της εξέγερσης και τα γεγονότα στην Κύπρο αναγκάζουν τους χουντικούς ,υπό τον φόβο μιας άλλης γενικευμένης εξέγερσης, να παραδώσουν την εξουσία στο παλιό κομματικό κράτος. Το αστικό αυτό κράτος έσπευσε με κάθε τρόπο να βάλει στη λήθη την εξέγερση . Οι πρώτες μεταπολιτευτικές εκλογές στις 17 Νοέμβρη 1974 ορίστηκαν να γίνουν επί τούτου ανήμερα της πρώτης επετείου της εξέγερσης, αγνοώντας την προκλητικά. Το 1975 καθιερώνεται, από τη μεταπολιτευτική δημοκρατία, η επέτειος του Πολυτεχνείου ως εθνική γιορτή, προσπαθώντας να απόνοηματοδοτήσουν και να το καπηλευτούν, σκεπάζοντας το μεθοδικά κάτω από πομπώδεις ηρωικές δοξολογίες και με επικήδεια στεφάνια. Όμως εδώ και 44 χρόνια απέναντι στις κρατικές και κομματικές αφηγήσεις, η εξέγερση του Πολυτεχνείου δεν έπαψε ποτέ να αποτελεί παρακαταθήκη, σημείο αναφοράς και έμπνευσης για τους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες έως και σήμερα.
Ερχόμενοι στο σήμερα και παρατηρώντας τα γεγονότα, αντιλαμβάνεται κανείς πως οι όροι εκμετάλλευσης και καταπίεσης παραμένουν ίδιοι. Απλά οι μέθοδοι και οι τρόποι επιβολής της κυριαρχίας του καπιταλιστικού συστήματος είναι πιο «εξευγενισμένοι και εξελιγμένοι». Την θέση του χωροφύλακα την έχει πάρει η κάμερα, την θέση της επιβολής του φόβου δια μέσω του στρατού την έχουν πάρει τα αστικά και κομματικά μέσα μαζικής προπαγάνδισης, τα στρατοδικεία και οι εξορίες έχουν αντικατασταθεί από τη «δημοκρατική» αστική δικαιοσύνη και τις φυλακές υψίστης ασφαλείας, οι πράκτορες της CIA έχουν αντικατασταθεί από χαμογελαστούς οικονομολόγους.
Οι συνθήκες εκμετάλλευσης και ελέγχου της κοινωνίας, η επιβολή της αλλοτρίωσης και η λεηλασία του φυσικού κόσμου κάνουν ξεκάθαρο ότι μέσα σε αυτό το πολιτικοοικονομικό σύστημα, όσο κι αν οι υμνητές του βαυκαλίζονται ότι «στην δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα», είναι σίγουρο ότι όχι μόνο γεννά συνεχώς αδιέξοδα αλλά και φαύλους κύκλους που πρέπει να σπάσουν. Σε ένα σύστημα ανισότητας, ανάθεσης και εξουσιών, καθήκον των από τα κάτω είναι με την καλλιέργεια της συνείδησης, την κοινωνική-ταξική αλληλεγγύη και τον διαρκή αγώνα να ορθώσουν αναχώματα για την κοινωνική αυτοάμυνα και την οργάνωση των αντιστάσεων που θα οδηγήσουν στις εξεγέρσεις του μέλλοντος για την κοινωνική επανάσταση.
Μια επανάσταση με σκοπό το χτίσιμο ενός κόσμου όπου το άτομο και κατ’ επέκταση οι κοινωνίες θα ορίζουν τις ζωές τους , το περιβάλλον, τα αγαθά και τον χρόνο τους, σύμφωνα με τις ανάγκες και τις δυνατότητες τους χωρίς αφεντάδες.
Αναρχική Συλλογικότητα Κιάτρα
